7 marca, godz. 19.00 i 20.30 – Kino
LUSTRO
Scena Plastyczna KUL
scenariusz, scenografia, reżyseria - Leszek Mądzik
muzyka – Piotr Klimek
Fragment "Samotności" Brunona Schulza czyta Jerzy Radziwiłowicz
Udział biorą: Katarzyna Lisek,
Sylwia Wikiera,
Kamil Dec,
Robert Frączek,
Karol Furmanek,
Maciej Mazur,
Tomasz Nowak,
Szymon Zygma
bilety: 25 zł, 30 zł
To więcej niż odbicie, bardziej potrzeba zajrzenia do wnętrza w sferę emocji, wrażliwości utrwalających silnie piętno obsesji, lęków, fascynacji czy tragicznego losu, które wypełniło krótkie życie Brunona Szulca. Ożywiony obraz przywołujący przeczucia ogarniające tego niepozornego nauczyciela rysunku drohobyckiego gimnazjum pragnie wraz z widzem udać się w tą wędrówkę u której końca jawi się otchłań z niemymi świadkami, których milczenie potęguje dramat człowieka.
Leszek Mądzik
Leszek Mądzik –
założyciel i dyrektor Sceny Plastycznej KUL, twórca jej spektakli, reżyser teatralny i autor kilkunastu scenografii w teatrach Polski, Portugalii, Francji i Niemiec, wykładowca w kilku szkołach artystycznych, profesor poznańskiej ASP oraz Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, uczestnik kilkudziesięciu festiwali teatralnych na pięciu kontynentach, z zamiłowania podróżnik i fotograf (ma na swoim koncie wiele wystaw fotograficznych), Przyjaciel Polkowic, autor plakatów, promujących Festiwal „Oblicza Teatru” (dawniej Polkowickie Dni Teatru). Jeden z najwszechstronniejszych polskich twórców, znany w świecie z sugestywnego i niepodrabialnego stylu. Leszek Mądzik zrezygnował z warstwy słownej spektaklu, aktora uczynił elementem obrazu, który wspomagany światłem i oszczędnie dozowanymi efektami dźwiękowymi staje się wizją plastyczną, wyrażająca filozoficzne przesłanie o przemijaniu i śmierci.
Jak sam twierdzi, źródłem milczenia w jego spektaklach jest głębokie przeświadczenie, iż istnieją dziedziny ludzkiej rzeczywistości, które nie poddają się słowu. Mądzik usiłuje wypowiedzieć niewypowiedzianą ludzką rzeczywistość przy pomocy światła, rytmu i nastroju. Bo to, co w nas najgłębiej i najskrzętniej ukrywane - ostateczne namiętności i stany egzystencjalne, nigdy w pełni nie docierają do świadomości i nie dają się ogarnąć rozumem.
"Miłość, wiara, świętość, przerażenie, poczucie skończoności, śmierć - oto co zaludnia przestrzeń tych spektakli" (L. Mądzik). Scenę Plastyczną KUL założył w 1969 r. Ze swoim spektaklami odwiedził prawie wszystkie kontynenty. Do jego najbardziej znanych przedstawień należą: „Ikar”, „Wieczerza”, „Wrota”, „Bruzda”, „Odchodzi”, „Zielnik”. W 2007 r. zaprojektował scenografię do „Makbeta”, wystawianego w Teatrze Narodowym w Lizbonie. W 2010 r. wyreżyserował, na zaproszenie Wrocławskiego Teatru Pantomimy, jedną z części teatralnego tryptyku „Osąd”, inspirowanego obrazem „Sąd Ostateczny” H. Memlinga. Latem 2011 r. zrealizował w Portugalii spektakl „Żar”. Prowadzi warsztaty teatralne, organizuje wystawy własne i innych artystów. Otrzymał liczne wyróżnienia i nagrody, m.in. wyróżnienie na Światowym Praskim Quadriennale Scenografii i Architektury Teatralnej (1983); Międzynarodową Nagrodę Krytyków na Festiwalu Teatrów Eksperymentalnych w Kairze (1991).
(źródła: Encyklopedia Teatru Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003; Janusz R. Kowalczyk www.culture.pl, Teatr bezsłownej prawdy, „Scena Plastyczna'' Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, red. W. Chudy, Lublin 1990
foto Beata Szmajduch
foto Andrzej Wierdak
