REPERTUAR - OPISY
28-29 marca, godz. 19.00 - Aula
TEATR WITKACEGO - ZAKOPANE
Pär Lagerkvist
Barabasz
obsada: Dorota Ficoń, Adrianna Jerzmanowska, Jaga Siemaszko,
Krzysztof Najbor,Andrzej Bienias,Krzysztof Łakomik,
Bartłomiej Chowaniec
reżyseria: Andrzej Dziuk
przekład: Jolanta Szutkiewicz
muzyka: Paweł Steczkowski
scenografia: Rafał Zawistowski
choreografia: Anita Podkowa-Brańka
Barabasz to więzień, którego lud Jerozolimy uratował od ukrzyżowania, skazując tym samym na śmierć Chrystusa. Wszystkie Ewangelie wspominają o tym wydarzeniu, ale żadna z nich nie przytacza dalszych losów Barabasza. Powieść P.Lagerkvista, na podstawie której A.Dziuk zrealizował swoje przedstawienie, podejmuje próbę rekonstrukcji jego losów. Opowiada o pierwszych dniach po uwolnieniu, latach spędzonych na niewolniczej pracy w kopalni oraz próbach wyrównania rachunków z chrześcijaństwem.
Przedstawienie Dziuka jest próbą odpowiedzi na pytania: Jaką rolę odegrał Barabasz w boskim planie zbawienia? Czy jego ocalenie było przypadkowe? Jak mają żyć ci, którym dar wiary nie został dany? Jaki sens ma cierpienie?
Teatr im. Stanisława Ignacego Witkiewicza w Zakopanem zainaugurował swoją działalność 24 lutego 1985 r. w setną rocznicę urodzin swego patrona. Założycieli tej sceny, młodych absolwentów krakowskiej PWST, połączyła idea stworzenia teatru artystycznego, metafizycznego, otwartego na współdziałanie z widzem. Inspiracją do poszukiwań teatralnych stała się twórczość oraz osobowość artystyczna Witkacego - dramatopisarza, filozofa, człowieka sztuki, związanego przez znaczną część życia w Zakopanem. Teatr od początków istnienia stawiał na ambitny repertuar, złożony
z dramatów swojego patrona oraz eksperymentalnych interpretacji dzieł klasycznych. Do najgłośniejszych jego spektakli należą: "Witkacy-Autoparodia. Niesmaczny góralsko-ceperski skecz zakopiańczykom (prawdziwym?) poświęcone" wg tekstów Witkacego (1985), "Doktor Faustus" (1986), "Wielki teatr świata" (1987), "Np. Edyp" (1987), "Nowe Wyzwolenie" (1992), "Wariat i zakonnica" (1996), "Kurka wodna" (1999), "Bal w Operze" (2005).
Pär Lagerkvist
poeta, prozaik i dramatopisarz, zaliczany do najwybitniejszych przedstawicieli szwedzkiej literatury XX wieku.
Swoją twórczość rozpoczął pod wyraźnym wpływem Augusta Strindberga i ekspresjonizmu, potem przeszedł na pozycje bardziej realistyczne i historiozoficzne. Debiutował w 1912 roku, pierwszą sztukę teatralną, "Ostatni człowiek", napisał pięć lat później. W 1940 roku w uznaniu wysokiej rangi swojej twórczości został wybrany do Akademii Szwedzkiej, a w 1951 otrzymał Nagrodę Nobla za powieść "Barabasz".
wydrukuj
