REPERTUAR - OPISY

3 kwietnia, godz. 19.00 - Kino
Joanna Rawik
PTAK SMUTNEGO STULECIA

scenariusz i reżyseria: Joanna Rawik
akompaniament: Andrzej Janaszek



Joanna Rawik od wielu lat fascynuje się postacią i twórczością Edith Piaf. Owocem tego jest m.in. grany przez nią monodram i książka, ukazujące losy tej niezwykłej artystki. Możemy się z nich dowiedzieć, iż "Piaf chętnie bywała w towarzystwie artystów i intelektualistów. Łaknęła tego świata, podobnie jak namiętnie słuchała Beethovena czy innych wielkich klasyków. Chłonęła z otoczenia wszystko, by budować swoje artystyczne wnętrze. Czyniła to podświadomie".

"<<Ptak smutnego stulecia>> jest przede wszystkim opowieścią o życiu Piaf, o jej licznych romansach i kilku małżeństwach, o jej zachłanności na wciąż nowe przeżycia i doświadczenia. Jest opowieścią o podświadomym dążeniu wywodzącej się z dołów społecznych pieśniarki do wzbogacenia własnego wnętrza, do poznawania świata i ludzi, którzy poszerzali jej horyzonty myślowe i potwierdzali przynależność świętego potwora (tak Charles Aznavour nazwał Piaf) do elity kulturalnej". (Adam Budzyński - "Trybuna")

"<<Ona gra tak, jak się umiera, być może nie wiedząc nawet, że robi to dobrze>> - napisano o Piaf grającej w dwuosobowej sztuce Cocteau <<Piękny i nieczuły>>. Wyłuskałem to zdanie z monodramu Rawik, bo można słowa te odnieść i do jej gry, czy może lepiej - scenicznego bycia. Acz w tym przypadku nieświadomość wykluczona. To raczej kwestia, odwołajmy się do powyższego tytułu, pięknej, zrodzonej z odwiecznej fascynacji, czułości... Artystka tak właśnie postanowiła; przy pomocy najprostszych środków, bez rekwizytów, nie licząc okularów, które pojawiają się na poły prywatnie, opisać los Piaf. To wcielając się w nią, to wypowiadając kwestie jej życiowych partnerów, to będąc narratorem. I w każdym z tych wcieleń jest Rawik stosownie powściągliwa. Bo co tu grać; życie pełne takich nieszczęść nie wymaga tautologicznego tragizowania. Wręcz przeciwnie - wiele sekwencji Rawik puentuje kwestiami zgoła żartobliwymi. Pełnię ekspresji zachowuje dla śpiewu. Zresztą czyż można inaczej interpretować <<Hymne a l`amour>>, <<Mon Dieu>>, czy <<Non, je ne regrette rien>>...? A śpiewa Rawik głosem niezmiennie mocnym, o pięknej barwie, którym przyciąga słuchacza od pierwszych fraz." (Wacław Krupiński).

wydrukuj

zobacz galerię

© Polkowickie Centrum Animacji, ul. Skalników 4, 59-101 Polkowice, tel. 076 746 88 10, fax 076 746 88 11, e-mail: poczta@pca.pl, www.pca.pl