| 7 marca, godz. 19.00 - Aula Teatr Polonia - Warszawa
fot. Andrzej Wierdak Bridget Jones najpierw była Chorwatką i mieszkała na Bałkanach przynajmniej do roku 1981. W tym oto roku powstała powieść Dubravki Ugrešić "Stefcia Ćwiek w szponach życia", w której odnajdujemy tematy i klimat późniejszych książek Helen Fielding. Bo tak naprawdę Bridget to Stefcia a Stefcia to Bridget. Gdyby tylko pozamieniać scenografię. Znaczy to, że Stefcia Ćwiek jest pełnokrwistą postacią a jej problemy nie straciły na aktualności. Nasza bohaterka jest maszynistką, która czeka na miłość swojego życia - czy też po prostu na mężczyznę. Może go w sobie rozkochać albo go uwieść. Byleby tylko dłużej nie być sama. Raz po raz któraś z jej bardziej doświadczonych, niezależnych i uwolnionych od konwenansów koleżanek próbuje wytłumaczyć jej jak to zrobić. I na czym się skupić. Te lekcje okazują się znowu nie tak proste, a winą obarczyć można jedynie nieudaczników, z którymi Stefcia ma do czynienia. "Komediowe role to środowisko naturalne Krukówny. Jej Stefcia na wszystko, co się wokół dzieje, reaguje krótkim 'Oj!'. Ale potrafi wyrazić tym i zaskoczenie, i smutek, a nawet absolutną aprobatę. Krukówna grała już kilka razy trzpiotowatą bohaterkę, słodką idiotkę. Tutaj jej postać ma w gruncie rzeczy głowę na karku. Potrafi nie zaginąć w gąszczu dobrych rad." (Izabela Szymańska - "Gazeta Wyborcza" 2005) "Niemal idealna ŤStefcia Ćwiek...ť w reżyserii
Jandy jest ciepłym w klimacie, łatwo przyswajalnym spektaklem
z dość ostrym dowcipem." (Iza Natasza Czapska
- "Życie Warszawy") |
|||||||||||||||
