plakat autorstwa Leszka Mądzika
LESZEK MĄDZIK
Uznany i ceniony artysta, wielki wizjoner polskiego
teatru, twórca niezwykły i wyjątkowy. Od kilku lat Przyjaciel
Polkowickich Dni Teatru. Autor plakatów promujących trzy kolejne
edycje tego
wydarzenia.
W Polkowicach zaprezentował do tej pory przedstawienia "Wilgoć"
i "Zielnik",
pokazał również swe plakaty i fotografie (wystawa "Gombrowicz
korzenie").
Podczas IX Polkowickich Dni Teatru serdecznie zapraszamy
na spektakle autorstwa Leszka Mądzika ("Odchodzi" i "Bruzda"),
ekspozycję jego plakatów oraz warsztaty dla młodzieży.
fot. A. Wierdak
Ur. 5 II 1945 roku w Bartoszowinach na Kielecczyźnie scenograf,
reżyser, Dyrektor Sceny Plastycznej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.
Studiował na Wydziale Historii Sztuki KUL, gdzie zetknął się
z teatrem. Zanim w 1969 roku założył Scenę Plastyczną KUL, współpracował
z Teatrem Akademickim KUL (jako scenograf) oraz Teatrem Gong 2 A. Rozhina.
Cykl przedstawień autorskich na Scenie Plastycznej KUL rozpoczął
24 III 1970 roku premierą według własnego scenariusza, z własną
scenografią ("Ecce Homo", reż. J. Lodek). Do 2007 roku zrealizował
w sumie 18 przedstawień.
Zrezygnował z warstwy słownej, aktora uczynił elementem obrazu,
który wspomagany światłem i oszczędnie dozowanymi efektami
dźwiękowymi staje się wizją plastyczną, wyrażającą filozoficzne
przesłanie do
widza o przemijaniu i śmierci. Konstrukcja przedstawienia ma
każdorazowo swój początek w konkretnych przeżyciach artysty,
w doznaniach z dzieciństwa
i obrazach pamięci: "Tchnienie" (1992, z muz. S. Radwana), powstało
z żalu po ojcu i zetknięcia z lodowatością śmierci i śnieżycy,
"Wędrowne" (1980, z muz. Z. Koniecznego) z zapamiętanego zetknięcia
się martwej
materii z żywym organizmem w kryptach Kościoła na Św. Krzyżu,
przedstawienia: "Włókna" (1973, z muz. S. Dąbka), "Wilgoć" (1978,
z muz. J.A.P. Kaczmarka),
"Wrota" (1989, z muz. P. Gintrowskiego) ze spotkania z żywiołem
wody. Związki z innymi żywiołami świata i potęgą ludzkich uczuć,
jak erotyka,
miłość, cierpienie, lęk, rozpacz i nadzieja, obecne są w realizowanych
kolejno przedstawieniach: "Narodzenia" (1971), "Wieczerza" (1972),
"Ikar" (1974), "Piętno" (1975), "Zielnik" (1976), "Brzeg" (1983),
"Pętanie" (1986), "Szczelina" (1994), "Kir" (1997), "Całun" (2000),
"Odchodzi" (2003) i "Bruzda" (2006).
Prowadzi warsztaty teatralne, organizuje własne wystawy i wystawy
innych artystów. Otrzymał liczne wyróżnienia i nagrody. Do najważniejszych
należą: Nagroda Młodych im. W. Pietrzaka (1974); wyróżnienie na Światowym
Praskim Quadriennale Scenografii i Architektury Teatralnej (1983);
Międzynarodowa Nagroda Krytyków na Festiwalu Teatrów Eksperymentalnych
w Kairze (1991).
Jest autorem książek: "Mój teatr" (2000) oraz "Fotografia. Faktura.
Czas. Sacrum. Postać"(2002), albumu własnych zdjęć ze wstępem
Andrzeja Wajdy.
Na podstawie: Teatr bezsłownej prawdy. Scena Plastyczna Katolickiego
Uniwersytetu Lubelskiego, red. W. Chudy, Lublin 1990.
