Jerzy Stuhr to jeden z najbardziej wszechstronnych aktorów i reżyserów polskiego filmu i teatru. Ukończył polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim i Wydział Aktorski Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie. W latach 1990-1997 był rektorem krakowskiej PWST; ponownie objął tę funkcję w 2002 roku. W roku 1994 uzyskał tytuł profesora w dziedzinie sztuk teatralnych. Od początku lat osiemdziesiątych współpracuje z teatrami włoskimi.

Jeszcze w czasie studiów zaczął występować w Starym Teatrze w Krakowie. W spektaklach reżyserowanych przez Konrada Swinarskiego, Jerzego Jarockiego i Andrzeja Wajdę stworzył wiele wybitnych i wielokrotnie nagradzanych ról.

Jako reżyser teatralny debiutował w 1985 roku monodramem "Kontrabasista". Zrealizował m.in. następujące przedstawienia: "Wielebni", "Iwona, księżniczka Burgunda", "Mieszczanin szlachcicem", "Poskromienie złośnicy", "Macbeth", "Wesołe kumoszki z Windsoru", "Ryszard III".

Wystąpił w kilkudziesięciu filmach fabularnych, zarówno w rolach dramatycznych, jak i komediowych. Znany jest z niezapomnianych i cenionych kreacji m.in. w takich filmach jak: "Wodzirej", "Aktorzy prowincjonalni", "Bez znieczulenia", "Amator", "Przypadek", "Matka Królów", "Seksmisja", "Bohater roku", "Dekalog. Dziesięć", "Obywatel Piszczyk", "Deja vu", "Uprowadzenie Agaty", "Trzy kolory. Biały", "Kiler",
"Kiler-ów 2-óch", "Persona non grata", "Doskonałe popołudnie".

W latach 90. zwrócił się w stronę kina autorskiego. Wyreżyserował i zagrał główne role w filmach: "Spis cudzołożnic" (na podstawie powieści Jerzego Pilcha), "Historie miłosne" (Złote Lwy Gdańskie, Fipresci na festiwalu w Wenecji 1997), "Tydzień z życia mężczyzny", "Duże zwierzę"
(wg scenariusza Krzysztofa Kieślowskiego), "Pogoda na jutro". Od 1998 roku jest członkiem Europejskiej Akademii Filmowej.

W 1992 roku ukazała się jego książka dotycząca profesji aktora pt. "Sercowa choroba", a w 2000 - autobiografia "Udawać naprawdę". W latach
1991-1993 był członkiem Rady do Spraw Kultury przy Prezydencie RP. Jest laureatem wielu nagród m.in. Nagrody Ministra Spraw Zagranicznych, Nagrody Miasta Krakowa, Nagrody Krytyki Włoskiej, a także Krzyża Kawalerskiego Orderu Odrodzenia Polski.

W 2005 roku na festiwalu filmowym w Wenecji otrzymał Nagrodę im. Roberta Bressona - wyróżnienie przyznawane przez kilka katolickich instytucji, w tym Papieską Radę do Spraw Kultury i Papieską Radę do Spraw Środków Społecznego Przekazu.

W roku 2006 objął honorowy patronat
nad VIII Polkowickimi Dniami Teatru.